شب گذشته مخالفان دولت ترکیه برای چندمین بار در میدان «تقسیم» استانبول تجمع کردند و این بار به بهانه یادبود چهار قربانی حوادث اخیر و باز هم پلیس با تجمع‌کنندگان برخورد و آن‌ها را متفرق کرد. در این میان برخورد غرب با مسائل و رخدادهای اخیر ترکیه بسیار قابل‌تأمل است. کشورهای غربی به برخورد دولت ترکیه با معترضان، انتقاد جدی کردند تا آنجا که اردوغان با عصبانیت تمام به آن‌ها پاسخ داد و آن‌ها را به‌شدت به باد انتقاد گرفت. احتمالاً عصبانیت اردوغان ناشی از آن است که وی با نادیده گرفتن مسائل بسیار مهمی در رابطه با برخی همسایگانش به‌ویژه بحران سوریه و تا حدودی عراق و حتی ایران، از خواسته‌های نامشروع غرب تبعیت محض کرد و حتی پس از یک جنگ زرگری با رژیم صهیونیستی با پادرمیانی آمریکایی‌ها به آن موضوع پایان داد و در تسهیل رسیدن نیازهای لجستیکی به تروریست‌های سوریه نقش اصلی را به عهده گرفت و خوش‌خدمتی به غرب را به اوج رساند تا شاید مزد آن، نرمش غرب و اجازه ورود تدریجی ترکیه به اتحادیه اروپا باشد؛ اما واکنش تند غرب به ترکیه در برخوردش با معترضان بیشتر پیام روشنی به اردوغان است که نباید به عضویت در اتحادیه اروپا بیندیشد. در دورانی که جهان اسلام آرام و سر به زیر تابع سیاست‌های پیدا و پنهان استعماری غرب بود و غرب از ناحیه آن‌ها احساس خطر نمی‌کرد با عضویت ترکیه در اتحادیه اروپا موافق نبود و الآن که نشانه‌های بیداری اسلامی در جنبه‌های مختلف در جهان اسلام مشاهده می‌شود و غربی‌ها با تبلیغات سنگین مسلمانان را به انواع رفتارهای خشونت‌آمیز متهم می‌کنند و از آن‌ها چهره‌ای خطرناک ترسیم کرده‌اند، چگونه حاضرند ترکیه مسلمان را به عضویت اتحادیه اروپا بپذیرند. برنامه و تصمیم غرب کاملاً روشن و مشخص است و تا تحول بنیادی در غرب روی ندهد وضعیت ترکیه هم در پیوستن به اتحادیه اروپا تغییر نخواهد کرد، پس این اردوغان است که باید با در نظر گرفتن این واقعیات تکلیف خودش را با خوش‌خدمتی به غرب در ازای از دست دادن موقعیت و امتیازهای منطقه‌ای روشن کند. آغاز این حرکت جدید می‌تواند پاپس کشیدن از بحران سوریه باشد!