روزنامه اصلاح طلب آرمان در گزارشی مدعی شد منابع پرداخت یارانه نقدی به پایان رسیده و پرداخت ان در گروی افزایش قیمت های جدید است!

بحران نمایی و سیاه نمایی از وضعیت فعلی پروژه ایست که تیم مستشاری رئیس جمهور محترم مدتی ایست آغاز و هر روز و به عناوین مختلف در پی تکرار آن هستند.

آنچه مسلم است این دولت و رسانه های همسو در دوره تبلیغات انتخاباتی، شعارهایی را سر داده و آن را ادامه داده که مردم هم با باور و اعتماد به آن شعارها رای خود را به این دولت دادند .

در حالیکه «حسن روحانی» پیشتر از این و طیّ شعارهای انتخاباتی از طرح 100 روزه اوّلش برای بهبود شرایط اقتصادی خبر داده بود امّا رفته رفته این طرح عملیاتی تبدیل به یک طرح عملیات روانی می شود!

بر این اساس وی علیرغم اینکه طیّ تبلیغات انتخاباتی اش گفته بود: «برای مشکلات اقتصادی، فرهنگی، سیاسی، اجتماعی و سیاست خارجی، برنامه یک ماهه و 100 روزه نیز وجود دارد. ما می توانیم در زمان کوتاه تحوّل اقتصادی بوجود آوریم و با ایجاد یک دوره تنفّس مشکلات را حل کنیم.» (برنامه انتخاباتی «با دوربین»- شبکه 1 سیما- 7/3/1392)؛ امروز و بعد از سپری شدن فصل انتخابات، بحث های دیگری را مطرح می کند.

«روحانی» در دیدار با نمایندگان مجلس در «بهارستان» در این رابطه می گوید: «دولت در شروع کارش در 100 روز اوّل، تلاش خواهد کرد واقعیّات کشور را به مردم، مقام معظّم رهبری و نمایندگان ملّت عرضه کند. دولت آینده خواهد گفت چه چیزی را تحویل گرفته و با چه چیزی مواجه است و راه حل را چگونه می بیند!» (23/4/1392). همه گیر شدن این احساس که کشور در وضعیت فرابحرانی قرار دارد، در حال حاضر در دست پیگیری توسّط نزدیکان رئیس جمهور جدید است.

از این جمله می توان به گفتگوی تهدیدآمیز «اکبر ترکان» با هفته نامه «آسمان» اشاره کرد که می گوید: «وضعیت اقتصادی کشور خراب تر از تصوّر قبلی ماست. منتها من ترجیح می دهم، اگر آقای دکتر «روحانی» صلاح دیدند؛ خودشان در این باره اظهارنظر کنند.» («وضع خراب تر از آن است که تصوّر می کردیم»- شماره 50- 22/4/1392) همچنین «عیسی کلانتری» می گوید: «آقای روحانی نه حضرت موسی است و نه حضرت عیسی که معجزه کند و اقتصاد ایران را یک شبه زنده کند. چهار سال طول می‌کشد که تازه به وضعیت 84 برسیم.» (گفتگو با پایگاه خبری- تحلیلی «فرارو»- 22/4/1392). گام بعدی این عملیات روانی مبتنی بر سیاه نمایی از وضع موجود، ترسیم تنها راه حل برون رفت از بحران است؛ راهی که از نظر برخی فقط از کاهش تحریم ها و تعامل با دنیا می گذرد.

علاوه بر آن اخیرا به کررات دیده می شود که وزرای دولت یازدهم به جای تمرکز بر مدیریت حوزه مسئولیتی خود، تیم های کاری ویژه برای آنچه نام آن را گزارش وضعیت کشور به مسئولان گذاشته اند تشکیل داده و درصدد آن هستند که در 2-3 ماه آینده انرژی اصلی خود را صرف انتقاد از اسلاف خود به جای تمرکز بر حل مشکلات مردم قرار بدهند. بدتر این است که حتی شنیده شده خود رییس جمهور متقاضی اصلی چنین گزارشهایی بوده است. دولت باید بداند که اگر وقت خود را صرف انتقام کشیدن از گذشتگان بکند آن وقت کم نیستند کسانی که درصدد مقابله با آن برآیند با این تفاوت که منتقدان بیرون از دولت نشسته اند و مسئولیتی ندارند اما دولت مسئول زندگی مردم است و اگر وقت خود را در این بگو مگوها تلف کند، در زمانی کوتاه خواهد دید که از اولویت های بسیار بزگتر غافل شده است.

از این مهم تر، انتقاد بیش از حد از کارنامه گذشتگان عملا معنایی جز سیاه نمایی وضعیت کشور پیش چشم افکار عمومی ندارد. ممکن است برخی تصور کنند این به نفع دولت است چرا که مردم خواهند فهمید که دولت چه وضعیتی را تحویل گرفته و بنابراین عملا توقعات آنها تعدیل می شود اما در واقع موضوع برعکس است. اگر دولت در سیاه نمایی وضع کشور افراط کند، عملا اتفاقی که خواهد افتاد این است که بازار و فعالان اقتصادی و سرمایه گذاران خرد که روشن شدن موتور اقتصاد عمیقا وابسته به تحرکات آنهاست در نوعی یاس فرو می روند و با متوقف شدن فرآیند مبادله و تجارت و تولید آرزوهای دولت برای ایجاد رونق نسبی در حوزه کسب و کار بر باد می رود. بنابراین دولت باید در مقابل وسوسه سیاه نمایی مقاومت کند و وقت و فرصتی اگر دارد روی اصلاح وضع موجود متمرکز نماید.
 

هرچند به موازات اینکه نگاهِ تیم مستشاری رئیس جمهور به سمت سیاه نمایی از وضعیت فعلی کشور نیل پیدا می کند . در خارج مرزها نیز نسخه های آمریکا برای مواجهه با دولت جدید در حال تغییر مفهومی و بروز شدن است. در همین رابطه شاهد ایجاد مسیر هوشمندی از "مذاکره- فشار" بدست نهادهای مختلف آمریکایی در برابر «دولت تدبیر و امید» هستیم. این مسیر یک سناریوی سینوسی است که بطور مداوم و یکی در میان، مذاکره (هویچ) و فشار (چُماق) را پُررنگ و کم رنگ می کند. البتّه انتخاب یک حرکت سینونسی و پاندولی در ابتدای کار «دولت یازدهم» قطعاً بی جهت نیست زیرا این حرکت بالا و پایین بیتشر می تواند، عزم و اراده طرف مقابل را سُست کند.

بر این اساس درست زمانی که کارشناسان نزدیک به محافل دست چپی وزارت خارجه به هیچ وجه انتظار عملیاتی شدن تحریم های جدیدی را نداشتند، ناگهان خبر اجرای موج جدید تحریم ها توسّط «رئیس جمهور آمریکا» همه آنها را وارد شوک کرد، این تحریم ها علیه بخش انرژی، کشتیرانی و کشتی سازی به اجرا در می آمدند (7/4/1392).

ولی بازخوانی سیاه نمایانه از تمامی عملکرد دولت های نهم و دهم، ترسیم یک فضای فرابحرانی از وضعیت اقتصادی- معیشتی مردم و تلاش برای عدم گزارش رسانی دولت فعلی از دستاوردهایش به مردم؛ سیری است که به یک گزاره توهّمی ختم می شود: "تنها راه برون رفت از بحران؛ مذاکره با آمریکاست!". در روزهای آینده و تا زمانیکه تیم جدید مذاکره کننده هسته ای پُشت میز 5+1 بنشیند؛ وقت زیادی است تا نهان خانه اسرار اصلاح طلبان و تُندروهای اطراف دولت جدید بیش از پیش نمایان شود.