آقای دکتر حسن روحانی رئیس جمهور محترم کشورمان که سخنران روز اول بیستمین مجمع فرماندهان و مسئولین سپاه بود، در جمع شرکت کنندگان اشاره به توانمندی ها، ظرفیت های سپاه در حوزه های مختلف نظامی، اقتصادی و فرهنگی اعلام داشت که شایعات راجع به سپاه در حوزه اقتصادی را قبول نداشته و آن را رقیب مردم و بخش خصوصی و حتی پیمانکاری معمولی نمی داند. رئیس جمهور با بیان اینکه سپاه باید پروژه های بسیار مهمی که بخش خصوصی توان اجرای ان را ندارد بر عهده بگیرد و در موضوعاتی چون جلوگیری از قاچاق کالا و کمک به حل مشکلات اقتصادی و معیشتی مردم وارد عمل شود.فرماندهی کل سپاه نیز آمادگی سپاه را برای هرگونه کمک به دولت اعلام داشت و همانگونه که پیش از این نیز در دیدار با رئیس جمهور و در بیانیه رسمی به مناسبت انتخاب رئیس جمهور آمده بود برای حمایت همه جانبه از دولت در حل مشکلات اساسی مردم تاکید نمود.
سپاه پیش از این هم پس از طی مراحل قانونی بخشی از امکانات مهندسی خود را در قالب قرارگاه سازندگی کشور در اجرای پروژه های عمرانی بکار گرفته و افتخار اجرای پروژه های بزرگ ملی بخصوص در شرایط تحریم را برای خود به ثبت رسانده بود که با توجه به ویژگی هایی امکان ورود بخش خصوصی درآن وجود نداشت:
1- پروژه هایی با اعتبارات کلان و سنگین که قبلا کف آن 100 و اواخرآن 300 میلیارد تومان تعیین شده بود و از توان بخش خصوصی خارج بود.
2- اجرای پروژه های عمرانی در مناطق ناامن و آلوده که امکان حضور بخش خصوصی در آن وجود نداشت.
3- اجرای پروژه های تخصصی که نیاز به سطح بالای دانش و مهارت تخصصی داشت و قبل از این معمولا توسط شرکت های خارجی انجام و در شرایط تحریم کشور را با سختی هایی مواجه کرده بود.
اما در حالی که ورود سپاه به عرصه ی سازندگی کشور موجب خیرات و برکاتی از قبیل ساخت بزرگترین پروژه های عمرانی شد که اتوبان تهران ساوه، ساخت بزرگترین سد ها بر روی رودخانه کارون، احداث راه آهن زاهدان به کرمان ساخت طولانی ترین تونل در جاده ی هراز، احداث خطوط مترو در چند شهر کشور، ساخت موج شکن های بزرگ بنادر کشور، مشارکت در احداث خطوط لوله گاز سراسری و ... نمونه های آن  است. این حضور با بی مهری و در مواردی با تهاجمات شدید تبلیغاتی مواجه و اتهاماتی چون منفعت طلبی، خارج کردن بخش خصوصی از میدان ویژه خواری و امتیاز طلبی و ...  متوجه سپاه و زحمتکشان گمنام عرصه سازندگی و خدمت به مردم کرد. تهمت هایی که ناشی از چند دلیل یا عامل بود:
1- تاثیر پذیری از شانتاژ و فضا سازی برخواسته از پروژه سپاه هراسی که بخاطر ترس و خصومت دشمنان از اعتبار و وجاهت سپاه تولید شده بود.
2- عدم اطلاع  وآگاهی از ماهیت و چگونگی اجرای پروژه ها توسط قرارگاه سازندگی خاتم الانبیاء
3- به خطر افتادن برخی منافع و رانت های بعضی از محافل و افرادی که در خلاء و عدم حضور مجموعه هایی مثل قرارگاه سازندگی با واسپاری پروژه ها به شرکت های خارجی و یا سایر زدو بندها، سودها و پورسانت های درشت دست می یافتند.
4- انگیزه های حقیر سیاسی و تلاش برای محصور سازی سپاه و مقابله با اعتبار به دست آمده از انجام پروژه های سازندگی در محافل سیاسی انحصار طلب و ویژه خواران در عرصه قدرت و ثروت دنبال می شد.
این در حالی بود که سپاه نه تنها عرصه را برای رقابت بخش خصوصی تنگ نمی کرد و تنها در پروژه های سنگین و فراتر از توان مالی و تخصصی بخش خصوصی حضور داشت. بلکه در برآورد هزینه ها و قیمت پیش نهادی به پایین ترین سطح اکتفا کرده و به دور از روحیه منفعت گرایی سازندگی کشور وکمک به کارآمدی نظام و افزایش رضایتمندی مردم را هدف قرار داده بود. علاوه بر این، بخشی از این منافع بدست آمده به پروژه های محرومیت زدایی اختصاص می یابد که تاکنون ساخت صدها مسجد، خانه عالم، حمام، غسالخانه، پل، مدرسه و ... حاصل آن بوده است. اقداماتی که نوعی عمق بخشی به نفع نظام و زدودن گرد محرومیت از مناطق مستضعف نشین کشور و افزایش رضایتمندی شهروندان فراموش شده به نفع امنیت پایدار به حساب می آید.
اینک این موضع گیری ریاست محترم جمهور و درخواست برای ورود سپاه به عرصه ی کمک به دولت، خود حاکی از نیاز کشور به چنین حضوری و توان سپاه است که در دولت های قبلی نیز اینگونه بوده است. به هر حال گنجاندن حضور نیروهای مسلح در عرصه سازندگی در دوران صلح از سوی واضعان قانون اساسی و معمول بدون چنین رویه ای در قالب کشور های دنیا حاصل تجربه و ضرورتی است که فراتر از هر نوع گرایش سیاسی دولت ها ما را به منطق و ضرورت آن متقاعد می سازد.