باراک اوباما، رئیس‌جمهور آمریکا، روز گذشته در دیدار با بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی، گفت: «همه گزینه‌ها از جمله گزینه نظامی علیه ایران به قوت خود باقی‌ است و حرف برای حل‌وفصل موضوع هسته‌ای ایران کافی نیست و تهران باید از طریق اقدامات خود، اعتماد جهانی را جلب کند.» این صحبت تهدیدآمیز اوباما که در کمتر از ده روز از سخنانش در سازمان ملل که گفت به حقوق هسته‌ای ملت ایران احترام می‌گذارد، ابراز شده است، می‌تواند دو علت داشته باشد: 1- جلب‌نظر نتانیاهو که شخصیتی خشونت‌طلب و هوچی‌ دارد و از حمایت لابی صهیونیست در آمریکا برخوردار است و از آن طریق بر اوباما فشار وارد می‌کند. 2- سر برآوردن دوباره خوی استکباری دیپلماسی آمریکا. اینکه علت، یکی از آن دو و یا هر دو باشد، فرقی نمی‌کند؛ زیرا اوباما در سازمان ملل، آن صحبت را با مردم جهان و از جمله مردم ایران در میان گذاشت و در دیدار دیروز با نتانیاهو خلاف آن صحبت کرد. مردم ایران نه می‌پذیرند که اوباما برای دلخوشی نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی و نه به‌اصطلاح برای پیشرفت در دیپلماسی تهدیدشان کند. اگر این برخوردها و روش‌ها در عرصه‌ دیپلماسی به کار می‌آید و احتمال گره‌گشایی دارد، حداقل در حوزه خلقیات مردم ایران نه اینکه به کار نمی‌آید، که گره‌های بزرگ هم در کار می‌اندازد. علت آن، ناسازگاری‌اش با خلق‌وخوی ایرانی است. از نگاه مردم ایران، صحبت اوباما در سازمان ملل و با نتانیاهو کاملاً‌ مزورانه است و ‌«بی‌صداقتی» اوباما را اثبات می‌کند و اوباما با این اشتباه راهبردی، لطمه سنگینی به فرصتی زد که برای وی و دولتمردان آمریکا تاریخی تلقی می‌شد. تغییر لحن اوباما در سازمان ملل می‌توانست مرهمی برای التیام زخم بدخیم گذشته باشد، اما اوباما با این سخنان، این زخم را تازه و موضع کسانی را که در ایران به‌حق سختگیری و هوشیاری بیشتری را در مواجهه با آمریکا تجویز و تأکید می‌کنند، تقویت و اثبات کرد. سخنان جدید اوباما درباره ایران، او را در نزد مردم ایران «بی‌صداقت» نشان داد و منفورترین افراد در نزد ایرانیان «بی‌صداقت‌ها» هستند. اگر اوباما مایل است که روزنه کوچک ایجاد شده امید مسدود نشود، باید از اوهام و خیالاتی که در ذهنش پرورده شده و یا به وی القا کرده‌اند که تحریم‌ها ایران را به نرمش واداشته، فاصله بگیرد و با بررسی واقعیت‌ها این اشتباه بزرگ را پیش از دیر شدن، تصحیح و جبران کند. اوباما که بر عمل ایران تأکید می‌کند، بداند که در نزد ایرانیان اثبات «صداقت» به هر اقدام و عملی مقدم است؛ پس اوباما در تلاش یافتن راهی برای اثبات «صداقتش» باشد تا در پی آن، عمل ایرانی را مشاهده کند.