تعطیلی دولت آمریکا در حالی وارد پنجمین روز شد که دولت و کنگره یکدیگر را متهم و مقصر این وضعیت اعلام می‌کنند. علت تعطیلی دولت، تصویب نشدن بودجه در کنگره است. حزب جمهوری‌خواه که اکثریت کنگره را در اختیار دارد، مخالف لایحه بیمه خدمات درمانی اوباما است و آن را باعث افزایش بدهی‌های آمریکا می‌داند و در نقطه مقابل، اوباما آن را به‌نفع مردم آمریکا می‌داند؛ زیرا با تصویب آن، بیست میلیون آمریکایی، تحت پوشش بیمه خدمات‌ درمانی قرار می‌‌گیرند. اوباما پس از گفت‌وگو با رئیس‌ جمهوری‌خواه کنگره و ناکامی در متقاعد کردن وی برای پایان دادن به تعطیلی دولت، اعلام کرد که دیگر در این باره با کنگره مذاکره نمی‌کند. «جان بینر» رئیس کنگره، در واکنش به سخنان اوباما بدون نام بردن از وی گفت: «مهم نیست تعطیلی دولت فدرال تا چه زمانی ادامه داشته باشد؛ زیرا در حال پیروزی هستیم. این بازی نیست... مردم آمریکا نمی‌خواهند دولت تعطیل شود، همان‌طور که من نمی‌خواهم.» در حال حاضر، خواسته جمهوری‌خواهان، به تعویق افتادن یک‌ساله این لایحه است تا در ازای آن، بودجه دولت را تصویب کنند؛ اما دموکرات‌ها و به‌ویژه شخص اوباما با تعویق آن مخالفند زیرا مهم‌ترین طرح و شعار تبلیغاتی اجتماعی اوباما در دور اول و دوم انتخابات ریاست‌جمهوری، اجرای این طرح بود که با تعویق آن ممکن است به سرنوشت نامعلومی دچار شود. عواقب اجتماعی تلخی در انتظار دموکرات‌ها خواهد بود. با اینکه دو طرف وانمود می‌کنند حق با آن‌ها است و از مواضع‌شان کوتاه نمی‌آیند و یکدیگر را عامل این وضعیت معرفی می‌کنند، به نظر می‌رسد در نهایت، این دولت است که باید کوتاه بیاید؛ چرا که دولت، مسئول اداره کشور است و مردم از دولت انتظار دارند تا به هر نحوی، مشکلات را حل کند. احتمالاً با گذشت زمان و سخت‌تر شدن زندگی برای خانواده هشتصدهزار کارمند به مرخصی اجباری و بدون حقوق رفته، فشار بر دولت بیشتر می‌شود و نبود این کارمندان در محل کارهایشان نارسایی‌هایی را در انجام امور عمومی ایجاد می‌کند و به‌تبع، مشکلات مردم، بیشتر و نارضایتی‌ آن‌ها آشکار می‌شود و در نهایت، دولت را مجبور به کوتاه آمدن می‌کند؛ در این صورت، احتمالاً کنگره نیز از لجاجت دست برمی‌دارد و با دولت همکاری می‌کند.