هدف جغرافیایی دو انفجار تروریستی که روز گذشته در منطقه «بئرالحسن» بیروت روی داد و به شهادت نزدیک به 30 نفر و مجروحیت حدود 150 نفر منجر شد، سفارت‌خانه جمهوری اسلامی ایران بود که در این ناحیه واقع شده است. در کنار این هدف جغرافیایی، هدف اصلی و مهم‌تر قرار دارد که سیاسی است. در وضعیت موجود و با نگاهی به حوادث و تحولات منطقه، تشخیص کارگردانان و بازیگران و هدف این اقدام تروریستی، کار چندان سختی نیست. در سایه تحولات منطقه، نزدیکی و همگرایی برخی از کشورهای عربی حوزه خلیج‌فارس با رژیم غاصب صهیونیستی، آنچنان علنی و وقیحانه شده که هیچ‌کدام تلاشی برای پنهان نگه داشتن آن نمی‌کنند. از قضا همین مجموعه در آستانه دو نشست مهم در ژنو یعنی گفت‌وگوهای هسته‌ای ایران با گروه 1+5 و نشست ژنو2 که طی روزهای آینده درباره بحران سوریه برگزار می‌شود، احساس مشترکی درباره این دو نشست دارند و از آن نگرانند؛ از این‌رو آن‌ها از هر نوع اقدامی ولو بسیار وحشیانه و جنایت‌بار که بتواند به نحوی بر روند مذاکرات این دو نشست تأثیر اندکی به نفع این مجموعه داشته باشد، حمایت و آن را اجرا می‌کنند. بیانیه گروه موسوم به عبدالله عزام وابسته به القاعده که به گفته خبرگزاری رویترز دو شهروند سعودی از سرکردگان آن هستند و تهدیدهای این گروه علیه ایران و حزب‌الله، نگاه فوق را تأیید و این عبارت روشنگرانه را که در بیانیه دولت سوریه به مناسبت این اقدام تروریستی آمده است، تقویت می‌کند: «بوی دلارهای نفتی از هر اقدام تروریستی در سوریه، لبنان و عراق به مشام می‌رسد.»