انتخابات در جمهوری اسلامی از جایگاه والایی برخوردار است به گونه‌ای که تمامی مسئولان کشور به طور مستقیم یا باواسطه توسط مردم انتخاب می‌شوند. در رفتارهای سیاسی مردم ایران، مهمترین بایسته‌های (بایدها) انتخاباتی را این گونه می‌توان به شرح زیر ترسیم نمود:

1- اصل حضور:شرکت مردم ایران در انتخابات براساس رویکرد دینی آنان، از اصل اساسی «حق و تکلیف» سرچشمه می‌گیرد. براساس نگرش و گفتمان حاکم بر نظام جمهوری اسلامی ایران، حضور مردم در انتخابات «حق شهروندی» و نیز به عنوان یک «تکلیف» و رسالت دینی آنان قلمداد می‌گردد.

بر این اساس همواره مردم مسلمان ایران نه تنها انتخابات را به عنوان یک حق بلکه بعنوان یک تکلیف دینی محسوب نموده که حضور و یا عدم حضور آن آثاری را در ابعاد دنیوی و اخروی متوجه افراد می‌نماید. بدین معنا که حضور براساس «حق» بهره‌گیری از یک فرصت برای رقم زدن سرنوشت خود و جامعه بوده و عدم حضور، از دست دادن این فرصت طلایی برای مشارکت در تصمیم‌گیری های جمعی جامعه است. با نگاه به رویکرد «تکلیف» فرد مکلف چنانچه در انتخابات حضور یابد از پاداش های لازم متنعم خواهد شد و محروم کردن خود از حضور در انتخابات، کیفرهایی را متوجه خود خواهد نمود.

براساس نگرش دینی «حفظ نظام اسلامی از مهمترین واجبات دینی است»، اگر ماندگاری و بالندگی نظام جمهوری اسلامی با رأی مردم و مکانیسم انتخابات میسر می‌گردد، بنابراین از باب مقدمه واجب نیز واجب است (همانند وضو برای نماز)، اصل حضور در انتخابات به عنوان مهمترین وظیفه و رسالت ملی و دینی هر فرد ایرانی محسوب می‌گردد. با این رویکرد، هر فرد قبل از حضور در پای صندوق‌های رأی، باید با درک انقلابی از موقعیت کشور و نظام اسلامی و نیز توطئه‌های دشمنان، به نقش رأی خود در تقویت و امیدواری دوستان جمهوری اسلامی و یأس  ناامیدی بدخواهان کشور ایران واقف شده و در برپایی شور انتخاباتی و خلق حماسه‌ای جدید در بازدارندگی تهدیدات و تحکیم و تقویت نظام اسلامی تلاش می‌نماید.

2- اصل انتخاب هوشمندانه: مردم مسلمان ایران، علاوه بر حضور در پای صندوق‌های رأی، رسالت انتخاب افراد اصلح را از میان نامزدهای صالح که توسط شورای نگهبان که با نگاه حداقلی مورد بررسی صلاحیتی قرار داده، عهده‌دار می‌باشند. اینکه اصلح کیست؟ در نگاه رهبری فرزانه انقلاب اسلامی به ملاک هایی چون: «انتخاب اصلح و بهترین افراد از لحاظ ایمان، اخلاص، امانت، دینداری و آمادگی برای حضور میدانهای انقلاب» از یک سو و نیز «دلبستگی به نظام اسلام و ارزش‌های والای آن، ایمان، عدالتخواهی، امانت، تلاش در راه عزت و استقلال کشور، پرهیز از ایجاد چالش‌های جناحی، پیگیری جدی نیازها و مطالبات حقیقی مردم، نگاه ملی به قوانین و ارتباط منطقی با قوای دیگر، همچنین مشخص کردن مرزهای خود با دشمن» و نیز نوکران و مزدوران آنها و در یک کلام هنر مردم انتخاب نامزدهای دردآشنا، اشاره شده است.

بنابراین برای یک ایرانی متدین و متعهد، انتخاب نامزدها باید براساس احراز صلاحیت‌های فکری و اخلاقی، کارآمدی و مقبولیت باشد، نه علقه‌های جناحی، قومی و یا تعصبات ناروای دیگر. همچنین هوشمندی اقتضاء دارد که نیروهای متدین و دینمدار آرایشان متکثر نگردد و به سمت فرد شایسته‌تر تمرکز یابد. قطعاً تفرق و تشت نیروهای حزب‌اللهی در سبب پیروزی فردی  که حداقل صفات و ویژگیها را دارا ست و هر لحظه پس از انتخاب در معرض حساسیت و خطر ایجاد مشکلات و انحرافاتی برای نظام اسلامی می‌باشد.

قطعاً انقلاب اسلامی در آستانه ورود به دهه چهارم به رییس جمهوری نیاز دارد که علاوه بر داشتن تعهد ، کارآمدی و آگاهی به مسایل داخلی و خارجی، با پیروی از گفتمان امام «ره» و رهبری، در مقابل دشمنان نظام اسلامی با اقتدار مقاومت نموده و دچار وادادگی نشود .

اما سئوالی که در این میان مطرح می شود و آن اینکه چگونه فرد اصلح را انتخاب کنیم ؟

همان گونه که در گزینش‌های زندگی خود همواره سعی می کنیم بهترین‌ها را انتخاب می‌نمائیم، در انتخاب رییس جمهور اصلح  هم نباید چشم و گوش بسته هر فرد را مورد تأیید قرار داد. نگاهی به سوابق و عملکرد افراد و حامیان حزبی و جریانی آنها همچنین گفتمان آن یکی از شاه‌کلیدهای انتخاباتی است. سوابق مسئولیتی افراد، مواضع و رفتارهای سیاسی گذشته، اطرافیان ، تجربه و توانمندیها، سلامت فکری، مالی، اخلاقی و مدیریتی، توجه به عملکرد و مواضع، منش و رفتار فرد و...، به ارزشیابی صلاحیت‌های کاندیدا های ریاست جمهوری  اقدام ‌نمائیم. در این راه مشورت با افراد مورد وثوق و فهیم در جامعه و بهره‌گیری از نظرات کارشناسان و نخبگان و خواص متعهد، خصوصاً شاخص هایی ارائه شده  از سوی حضرت امام خامنه ای راهنمای خوبی برای ادای تکلیف این رسالت سنگین خواهد بود.

3- برپایی شور انتخاباتی با رعایت اخلاق دینی:از تمایزهای مردم سالاری دینی ایران با سایر نظام‌های مردم سالار، توجه به معیار اخلاق اسلامی در رقابت‌های سیاسی و برپایی شور انتخاباتی است. در نظام دینی فرد برای جلب نظر مردم به سوی خود، صرفاً موظف است توانمندیهای خود را با معرفی چهره خود و برنامه‌های انتخاباتی آشکار سازد.  بدخلاقی هایی که امروز شاهد آن هستیم بر خی از کاندیداها با  ایجاد فرافکنی  سیاه نمایی و نفی دیگران به دنبال اثبات خویش هستند . غافل از این که این امر نه تنها خلاف اخلاق و جوانمردی است بلکه مبنای سنجش و معیار انتخاب مردم  رصد کردن رفتار کاندیداها  در ایام تبلیغات است .

نبایدهای انتخاباتی

براساس آموزه‌های حضرت امام (ره) و مقام معظم رهبری، مهمترین نبایدهای انتخاباتی را این گونه می‌توان احصاء کرد:

1-بی‌توجهی نسبت به حضور در انتخابات و غفلت از انجام تکلیف به موقع در روز انتخابات و عدم مشارکت در یک انتخاباتی پرشور و دهها میلیونی.

2-پرهیز از تخریب، تهمت، افتراء، دروغ‌گویی و وعده‌های بی‌اساس و مرم فریب توسط نامزدهای انتخاباتی و یا طرفداران آنها.

3-دوری از بهره‌گیری امکانان بیت‌المال، اعتبار و جایگاه نهادها و ارزشها و مقدسات به نفع فرد و نامزد خاص و هزینه کردن از جایگاه‌های مقدس برای اهداف فردی و یا جناحی.

4-غفلت در رجحان مفضول بر فاضل، صالح بر اصلح و امثالهم. ترجیح دادن افراد ضعیف بر چهره‌های قوی، انسانهای ضعیف‌الایمان بر انسانهای دینمدار و اصولگرا، نیروهای ناتوان بر کارآمد، بی‌تجربه بر باتجربه، کم تعهد بر انسانهای متعهد، ضربات سنگینی را بر نظام و حاکمیت دینی وارد می‌نماید.

5-غفلت از دشمن در نفوذ دادن نااهلان و نامحرمان در پیکره نظام اسلامی. هشدار و وصیت دائمی حضرت امام خمینی بنیانگذار نظام جمهوری اسلامی که فرمود: «من در میان شما باشم یا نباشم به همه شما توصیه می‌کنم نگذارید انقلاب به دست نااهلان و نامحرمان بیفتد.

6-غفلت از بکارگیری توصیه‌های مقام معظم رهبری در مهندسی فرهنگی جامعه. تا به حال در مراحل گوناگونی رهبری انقلاب اسلامی درصدد توجه دادن به ترفندهای دشمن و برخی جریانات سیاسی در فضاسازی علیه نظام اسلامی و نیز توجه به اصل کارآمدی در انتخاب نامزدها، همچنین تذکر به اینکه انتخابات بعنوان یکی از عرصه‌های امتحان الهی بوده که معظم له با مهندسی افکار عمومی جامعه درصدد برپایی مشارکت گسترده و انتخابی کارآمد بوده‌اند.