یک دوره نفس گیر ماراتن هسته ای بین جمهوری اسلامی ایران و جهان غرب در ژنو پایان یافت ؛ اینک طرح اقدام مشترک (توافقنامه هسته ای) ژنو نقطه عطفی سرنوشت ساز بشمار می رود که منافعی را برای هر دو طرف مذاکرات در پی دارد ، از این رو آن را توافق برد- برد نامیدند و در جای خود باید مورد بحث و تحلیل قرارگیرد . اما عوامل گوناگونی در شکل گیری این رخداد حساس تاثیر گذار بودند ،  مقاومت نظام اسلامی و ملت ایران در برابر فشارهای ظالمانه و تحریم های یکجانبه نظام سلطه گر ، دستیابی جمهوری اسلامی به فناوری هسته ای و بومی سازی غنی سازی اورانیوم و چرخه تولید سوخت هسته ای با غنای 20% ، اقتدار روز افزون و نفوذ بلامنازع ایران در معادلات منطقه بویژه در فرایند بیداری اسلامی ، شکست های پی در پی نظام سلطه در منطقه و جهان بویژه در تحریمهای غیر حقوقی و علاوه بر آن افزایش انزجار ملت های جهان از دولت آمریکا از این جمله هستند. از این رو تیم مذاکره کننده نباید تن دادن غرب به مذاکرات را تنها در هنر دیپلماسی خود مصادره کنند، چنین دستاوردی بی تردید نتیجه مقاومت و پیشرفت کشورمان بوده است .

اکنون آزمون دولت را باید به نظاره نشست ، حل مشکلات معیشتی مردم و بهبود وضعیت اقتصادی کشور و ساماندهی قیمت ها و فضای کسب و کار ، وعده انتخاباتی رئیس جمهور آقای روحانی بوده است ؛ از سوی دیگر هدف دولت از تعجیل در به نتیجه رساندن مذاکرات قبل از اتمام مهلت صد روزه رییس جمهور ، در همین امور نهفته است . دولت نباید فراموش کند که حمایت های مقام معظم رهبری و مردم باعث چنین توافقی گردید و اکنون باید قدردانی خود از این حمایت ها را با عمل به وعده ها و شعارهای خود اثبات نماید.

چالشی که ممکن است دولت را از وفای به شعارها و تعهداتش باز دارد و ماشین قوه مجریه را از ریل اصلی خارج سازد این است که به فرافکنی روی آورد و همچنان به سیاه نمایی و اتهام زنی به دولت گذشته بپردازد.چالش دیگر این است همانند دولت اصلاحات شعار درمانی را پیشه خود سازدو از اقدام عملی برای بهبود وضعیت اقتصادی مردم و افزایش تولیدات وصادرات کشور باز بماند، علاوه بر این شواهد و قرائن از خیز دولتمردان برای فتح سنگر به سنگر و برنامه ریزی برای دو انتخابات آینده حکایت دارد ، این نیز چالشی است که دولت را از انجام وظیفه باز خواهد داشت و آنرا باادبار مردم مواجه می سازد.

از سوی دیگر پرداختن دولت به منازعات بی حاصل سیاسی و تسویه حساب های حزبی که توسط حزب کارگزاران به او تحمیل می شود انرژی دولت را به هدر خواهد داد و فرصت خدمت را از دست می دهد. دولت باید بداند فرصت چهار سال ریاست جمهوری همچون باد می گذارد و برخی مطالبات سیاسی جریانهای افراطی همچون آزادی سیاسی ، رفع حصر از سران خائن و فتنه گر  و انحصار طلبی سیاسی با حذف جریانهای رقیب هیچ دستاوردی برای دولت نخواهد داشت و چنین روندهای ناخوشایندی با تدبیر و امید و اعتدال سازگار نیستند.

دولت اینک چند اولویت حیاتی را در پیش دارد که می بایست آنها را بدون فوت وقت با درایت به سرانجام مطلوب برساند :

1-    عبور موفقیت آمیز از پیچ بزرگ تاریخی و برنامه ریزی برای تامین منافع و مصالح ملی در مذاکرات پیش روی و عادی سازی پرونده هسته ای .

2-    تلاش همه جانبه برای دستیابی به اهداف سند چشم انداز 20 ساله .

3-    تحقق شعار سال و برنامه ریزی و اقدام مناسب برای حماسه سیاسی و حماسه اقتصادی.

4-    افزایش قدرت آمادگی دفاعی و بازدارندگی همه جانبه برای ضمانت بخشی به امنیت ملی .

5-    زمینه سازی ایجاد تمدن نوین اسلامی در راستای تدابیر امام خامنه ای (مدظله العالی)

6-     اصلاح و صورت بندی سبک زندگی اسلامی ایرانی

7-    طراحی الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت

8-    توسعه علمی و تحقیقاتی کشور بویژه در فناوریهای نوین و انرژی هسته ای

9-    افزایش روز افزون اعتماد عمومی و اعتبار نظام اسلامی

10- استمرار روند مقاومت در صورت پیمان شکنی کشورهای عضو 1+5

11- افزایش تولید و تقویت صنایع و افزایش صادرات غیر نفتی