نامزدهای جمهوریخواه ریاست‌جمهوری تقریباً به اتفاق هم اعلام کرده‌اند، درصورت پیروزی در انتخابات ریاست‌جمهوری در سال 2016، توافق هسته‌ای با ایران را رد خواهند کرد؛ اما مطابق گفته کارشناسان سیاست خارجی مختلف، حفظ این‌گونه موضع‌گیری‌ها تا زمان برگزاری انتخابات دشوار خواهد بود. درحال‌حاضر، جمهوریخواهان قدرت چندانی برای برهم‌زدن توافق هسته‌ای ایران ندارند و به‌دنبال کسب مسند ریاست‌جمهوری آمریکا و معکوس‌سازی مسیر توافق هسته‌ای ایران هستند؛ نامزدهای جمهوریخواه متعهد شده‌اند، از نخستین روز قدرت‌یابی در سِمَت ریاست‌جمهوری آمریکا، تحریم‌های آمریکا علیه ایران را دوباره تحمیل کنند.

در ادامه مقاله آمده است: سناتور مارکو رونیو، نامزدی جمهوریخواه است که سیاست خارجی را محور اصلی مبارزات خود قرار داده و گفته است: «علناً می‌گویم که اگر رئیس‌جمهور آمریکا شوم، تحریم‌ها علیه ایران را باز خواهم گرداند». اسکات واکر، فرماندار ویسکونسین گفته است، درصورت پیروزی در انتخابات ریاست‌جمهوری به توافق هسته‌ای ایران پایان خواهد داد، تحریم‌های فلج‌کننده علیه ایران را بازخواهد گرداند و متحدان خود را برای انجام چنین اقدامی متقاعد خواهد کرد. این‌گونه اظهارات در سال انتخابات شگفت‌انگیز نیست؛ به‌ویژه به این دلیل که امنیت ملی به مسئله‌ای بسیار مهم در میان رأی‌دهندگان جمهوریخواه بدل شده است و از نظر آنها توافق هسته‌ای ایران، یکی از شکست‌های سیاست خارجی آمریکا در زمان ریاست‌جمهوری اوباماست؛ اما واقعیت سیاسی می‌تواند رئیس‌جمهور بعدی را فارغ از نوع رویکردش به این مسئله به حفظ توافقنامه مجبور کند، به‌ویژه درصورتی‌که ایران تا ژانویه 2017 به تعهداتش پایبند باشد. لیز روزنبرگ، عضو ارشد و مدیر اقتصاد انرژی و برنامه امنیتی در مرکز امنیت نوین آمریکا می‌گوید: «درصورتی‌که ایران به‌طور نسبی طی یک‌سال‌ونیم آینده به توافق پایبند باشد، زیرپاگذاشتن این توافق برای رئیس‌جمهور بعدی کاملاً چالش‌ساز خواهد بود».

در پایان مقاله آمده است: اگرچه رئیس‌جمهور آینده آمریکا به‌لحاظ فنی قدرت بازتحمیل تحریم‌ها را دارد؛ اما چنین اقدامی با چالش‌های گسترده بین‌المللی و دیپلماتیک ازسوی متحدان و دشمنان آمریکا رو‌به‌رو خواهد شد. تحریم‌های آمریکا و اتحادیه اروپا در آوردن ایران به میز مذاکره موفقیت‌آمیز بود. بدون همراهی اروپا در بازتحمیل تحریم‌ها، رئیس‌جمهور آینده آمریکا با بازگرداندن تحریم‌های علیه ایران، نخواهد توانست از آن به‌منزله اهرم فشار علیه ایران استفاده کند و چنین اقدامی صرفاً کم‌اثر و نمادین خواهد بود. روزنبرگ می‌گوید: «این باور اشتباه در میان بسیاری وجود دارد که آمریکا میزان قابل توجهی فشار اقتصادی دارد که می‌تواند از طریق آن به هر آنچه می‌خواهد برسد». درحال‌حاضر، اتحادیه اروپا تأییدیه خود درزمینه توافق هسته‌ای ایران را به کنگره آمریکا فرستاده است. رابرت اینهورن، عضو ارشد مؤسسه بروکینگز که از 2009 تا 2013 در هیئت مذاکره‌کننده هسته‌ای آمریکا با ایران بوده است، می‌گوید: «اینکه درصورت رد توافق هسته‌ای و تلاش برای بازگرداندن تحریم‌ها ازسوی آمریکا، چه میزان حمایت بین‌المللی از این اقدام صورت می‌گیرد، عاملی مهم و حیاتی در برآورد دولت آینده آمریکا برای حرکت به جلو خواهد بود».

اخبار و تحلیل‌ها: معمولاً کسانی که خارج از گود هستند، حسّ تمامیت‌خواهی‌شان بیشتر از آنانی است که عملاً درگیر موضوع هستند. با اینکه آدم‌های اوباما از تمام توان و امکانات‌شان استفاده کردند، بیش از این نتوانستند در مباحث هسته‌ای جلو بیایند. به نظر می‌رسد، جمهوریخواهان که حسّ تمامیت‌خواهی‌شان به سبب خارج گودبودن بیشتر از تمامیت‌خواهی اوباما خودنمایی می‌کند، تنها واقعیتی را که از اوباما یاد گرفته‌اند، «لاف‌زدن در غریبی» است./م

بصيرت