کمیل خجسته طی یادداشتی در روزنامه جام جم نوشت: قانون برخی گروه‌‌ها و قبایل برای ماندن و پیش‌رفتن این بود: جنگجویی که کلاهخود یا زره‌اش را از دست بدهد، بدون مجازاتی از سپاه طرد می‌شود اما کسی که سپرش را از دست بدهد از قبیله اخراج می‌شود. علت آن ساده بود: کلاهخود و زره برای محافظت شخصی است، اما سپر برای حفاظت از کل سپاه است. زمانی که یک سپاه در مقابل یک حمله بزرگ قرار می‌گیرد، سپاهیان کنار هم قرار می‌گیرند و سپرهای‌شان را به یکدیگر می‌چسبانند تا روزنه نفوذ و ورود تهدید به لشکر از بین برود. و اگر سپری بیفتد راه باز می‌شود و از همان نقطه سپاه مغلوبه می‌شود.